wyrzeźbiony z prostokąta
45
Lokalizacja: obrzeża Puszczy Kampinoskiej
Projekt domu: Dariusz Jan Bodzioch, PBPA Projekt
Projekt wnętrz: Anna Chełmicka
Zdjęcia: Piotr Mastalerz
TEN DOM PRZEKONUJE, ŻE PUSTKA I ŚWIATŁO SĄ DLA ARCHITEKTURY
RÓWNIE WAŻNE JAK MURY CZY STAL. PO PROSTU ONA ŻYJE WTEDY,
KIEDY ODDYCHA.
S
potkanie inwestorów z architektem nie było łatwe.
– Pamiętam, jak na kartce papieru pojawił się zarys
projektu domu – prostokąt! Najpierw myślałam, że to
żart. Przecież nasz dom miał być oryginalny, prote-
stowałam – wspomina gospodyni. – Potem zrozumiałam, że
to nie był żart, ale uproszczenie. Tak jak w życiu – prawda
okazała się bardziej złożona.
PRZEWROTNOŚĆ
Plan wydłużonego prostokąta idealnie wpisywał się w kształt
działki z długim, ponad 40-metrowym bokiem usytuowanym
od strony ulicy. Był jednak tylko architektonicznym punktem
wyjścia. Podczas projektowania z bryły domu zostały wycięte
podcienie i taras. Architekt tak ją rzeźbił, że w efekcie rzut par-
teru stał się osiemnastobokiem. Pewną inspiracją był jeden
z projektów Franka Gehrego – domna rzucie prostokąta, z któ-
rego trzy czwarte stanowi część mieszkalna, a jedna czwarta to
otwarte podwórko wydzielone murem. Dom zaprojektowany
przez słynnego dekonstrukcjonistę przekrywa jednospadowy
dach w postaci fali, a ten na obrzeżach Puszczy Kampinoskiej
– dwuspadowy, dobrze znany z pejzażu Mazowsza. Jednak
w obu projektach pustka wpisana w plan domu stała się tak
ważna jak sama jego bryła. Takie ukształtowanie przestrzeni
ma znaczenie estetyczne, ale też wyodrębnia funkcje. Najlepiej
widać to na przykładzie wciętego w bryłę tarasu oddzielającego
strefę dzienną od tej, w której są sypialnie.
Wprawdzie elewacje z pias-
kowca trudno uznać za cha-
rakterystyczne dla Mazowsza,
ale naturalne piękno i surowa
forma kamienia współgrają
z pejzażem obrzeży puszczy
